Σκοπός της σελίδας μας είναι τα ρούχα που μοιράζονται να βρουν ένα καινούριο σπίτι ώστε να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο χωρίς να κοστίσουν στον νέο ιδιοκτήτη τους, καθώς η παραγωγή ρούχων στον σύγχρονο κόσμο επιβαρύνει το περιβάλλον και τους εργαζόμενους σε αναπτυσσόμενες χώρες. Γι'αυτό το λόγο κρίνουμε σκόπιμο, ότι τα ρούχα που πλέον δεν μας κάνουν ή δεν χρειαζόμαστε πρέπει να επαναχρησιμοποιούνται και όχι να καταλήγουν στα απορρίματα, αποτελώντας έτσι παράγοντα του περιβαλλοντικού ζητήματος. Τα προαναφερθέντα προβλήματα οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην βιομηχανία ταχείας μόδας (αγγ. fast fashion industry)

​

Η γρήγορη μόδα είναι ένας σύγχρονος όρος που χρησιμοποιείται από τους λιανοπωλητές μόδας για σχέδια που ρέουν γρήγορα από την πασαρέλα με σκοπό να καταγράψουν τις τρέχουσες τάσεις της μόδας. Οι γρήγορες συλλογές ένδυσης βασίζονται στις πιο πρόσφατες τάσεις της μόδας που παρουσιάζονται στην εβδομάδα μόδας τόσο την άνοιξη όσο και το φθινόπωρο κάθε έτους. Εξ ου και το επίθετο "γρήγορη", έχει σκοπό να αποτυπώσει το συντομότερο δυνατό τις πρόσφατες τάσεις.

 

Τι σημαίνει αυτό;

Είναι η παραγωγή ρούχων σε ρυθμό που ανταποκρίνεται στις περαστικές μόδες της σεζόν. Ας υποθέσουμε λοιπόν, πως την επόμενη σεζόν, τα λεοπάρ θα έρθουν πάλι στη μόδα. Προκειμένου οι διάφορες εταιρίες ρουχισμού να ανταποκριθούν στην ζήτηση για λεοπάρ κομμάτια, θα χρειαστεί να αυξήσουν τον ρυθμό παραγωγής ώστε να έχουν τις περισσότερες πωλήσεις και ως εκ τούτου το μεγαλύτερο κέρδος. Η μέση αλυσίδα θέτει σε κυκλοφορία 52 μικροσυλλογές αντί για τις καθιερωμένες 2 των οίκων μόδας, κάθε φθινόπωρο και άνοιξη. Πώς επιτυγχάνεται αυτό όμως;

 

Η παραγωγή αυτών των ειδών ρουχισμού πραγματοποιείται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε αναπτυσσόμενες χώρες όπου τα εργατικά χέρια είναι απίστευτα φθηνά και ο κατώτατος μισθός πενιχρός. Οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να δουλεύουν εξωφρενικές υπερωρίες, οι οποίες αγγίζουνν συχνά τις 16 ώρες ανά μέρα ή 100 ώρες την εβδομάδα, προκειμένου να πληρωθούν ελάχιστα. Οι εγκαταστάσεις των λεγόμενων “sweatshops” [1],όπου εργάζονται, χαρακτηρίζονται από τις ανεπαρκείς συνθήκες υγιεινής και υποδομών. Τα ατυχήματα που λαμβάνουν χώρα στα sweatshops χαρακτηρίζονται από πολλούς ως “τα μεγαλύτερα βιομηχανικά ατυχήματα” αφού πλήθος εργαζομένων τραυματίζεται σοβαρά ή ακόμα χάνει τη ζωή του. Τρανταχτό παράδειγμα αυτού του φαινομένου αποτελεί η κατάρρευση του εργοστασίου Rana Plaza το 2013 στο Μπαγκλαντές, όπου 1,100 εργαζόμενοι έχασαν την ζωή τους ενώ 2,500 εργαζόμενες τραυματίστηκαν σοβαρά.

 

Σύνηθες φαινόμενο στα εν λόγω εργοστάσια αποτελεί και η σεξουαλική κακοποίηση εις βάρος των εργαζομένων, το οποίο οφείλεται στην ανάγκη εκφοβισμού των γυναικών προκειμένου να μην εκφράσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα και να τους προστεθεί πίεση. Το φαινόμενο αυτό συνδυάζεται συνήθως με λεκτική βία και παρενόχληση. Το ζήτημα πλέον ξεφεύγει απλά από τα εργασιακά δικαιώματα και αποτελεί θέμα συζήτησης πολλών φεμινιστών ανά τον κόσμο.

 

Οικολογία

Η βιομηχανία της μόδας βρίσκεται στην δεύτερη θέση ρύπανσης του πλανήτη μετά από την βιομηχανία πετρελαίου. Αυτό οφείλεται στην ρίψη μεγάλων ποσοτήτων τοξικών αποβλήτων που περιέχουν αρσενικό και μόλυβδο. Αυτές οι ουσίες είναι απίστευτα βλαβερές για την θαλάσσια και ανθρώπινη ζωή, καθώς τα ποτάμια στα οποία ρίπτονται τα λήμματα καλύπτουν τις ανάγκες εκατομμυρίων ανθρώπων. Τελικά τα ποτάμια εκβάλλουν σε θάλασσες και η ρύπανση επεκτείνεται στους ωκεανούς του κόσμου. Εκ παραλλήλου η παραγωγή ενός τέτοιου όγκου ρούχων απαιτεί τεράστια ποσά νερού και εκθέτει τους εργαζόμενους σε τοξικά αέρια. Ιδιαίτερα η δημιουργία των ντενιμ ρούχων τους θέτει σε κίνδυνο να αναπτύξουν σημαντικά προβλήματα του αναπνευστικού, ακόμα και καρκίνο του πνεύμονα. Τέλος, άξιο αναφοράς είναι το ζήτημα της χρήσης συνθετικών υφασμάτων και του όγκου των απορριμάτων που προκαλεί η βιομηχανία μόδας. Το 72% των ειδών ρουχισμού περιέχει κάποιου είδους συνθετικών ινών που τα καθιστά μη-βιοδιασπώμενα. Η μέση δυτική οικογένεια πετάει 30 κιλά ρούχων κάθε χρόνο αφού η μόδα μεταβάλλεται συνεχώς, με ένα 15% να ανακυκλώνεται ή να δωρίζεται.

 

Αυτή η αυξημένη παραγωγή έχει οδηγήσει στην πτώση των τιμών σε υφάσματα και ρούχα με αποτέλεσμα να έχουν πιο πολλοί άνθρωποι πρόσβαση σε είδη ρουχισμού σε προσιτές τιμές.

Συγκεκριμένα έχουμε πέντε φορές περισσότερα ρούχα από ότι οι παππούδες μας. Επομένως αυτή η αλλαγή στον τρόπο παραγωγής έχει ωφελήσει μονομερώς τους κατοίκους αναπτυγμένων χωρών, αφού οι τάσεις της μόδας είναι προσιτές για όλους. Ενώ το δικαίωμα έκφρασης του ανθρώπου μέσα από την μόδα είναι αναγκαίο, κάποιος υποφέρει για το ρούχο που θεωρούμε προσιτό, είτε αυτός ο κάποιος είναι ψάρι που πασχίζει να βρει τροφή σε μια θάλασσα που ολοένα ρυπαίνεται, είτε λεχώνα εργαζόμενη στο Μπαγκλαντές που οφείλει να επιστρέψει στον εργασιακό χώρο μόλις μια εβδομάδα μετά την γέννα.

​

Τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό;

Η χώρα μας πέρασε από δεκαετή οικονομική κρίση η οποία άφησε εκατομμύρια νοικοκυριά στο έλεος της φτώχειας. Θα ήταν τρελή προσδοκία, να περιμένουμε από τον μέσο Έλληνα να αποκλείσει τα μαγαζιά που εφαρμόζουν αυτόν τον τρόπο παραγωγής ενδυμάτων. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε σίγουρα, είναι να ελέγχουμε τι ρούχα αγοράζουμε, τι ύφασμα χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργηθούν, αν πραγματικά σκοπεύουμε μακροπρόθεσμα να τα φορέσουμε ,και τέλος όταν πλέον δεν μας κάνουν ή πρέπει να φύγουν από την ντουλάπα μας, να τα δωρίζουμε προκειμένου να επαναχρησιμοποιηθούν και να περάσουν από άλλα χέρια που θα τα αξιοποιήσουν στο έπακρο. 

​

​

[1] Το Sweatshop είναι ένας όρος για ένα χώρο εργασίας με πολύ φτωχές, κοινωνικά απαράδεκτες ή παράνομες συνθήκες εργασίας. Η εργασία μπορεί να είναι δύσκολη, επικίνδυνη, βλαβερή για το περιβάλλον ή χαμηλά αμοιβόμενη. Οι εργαζόμενοι σε sweatshops μπορεί να εργάζονται πολλές ώρες με χαμηλή αμοιβή, ανεξάρτητα από τους νόμους που αφορούν υπερωρίες ή τον κατώτατο μισθό. Μπορεί επίσης να παραβιαστούν οι νόμοι για την παιδική εργασία

​

Σημαντική για εμάς είναι επίσης η προσφορά ειδών ρουχισμού στην κοινότητα. Πέρα από την ανάγκη να μετριάσουμε την περιβαλλοντική και κοινωνική επιβάρυνση που επιφέρει η βιομηχανία ταχείας μόδας, είναι κρίσιμο τα ρούχα αυτά να καταλήξουν σε ανθρώπους που τα χρειάζονται.

​

​